پارسمان شیمی: 

شرکت خانه‌سازی پارسمان‌سازه (بخش پارسمان شیمی) با بیش از یک دهه فعالیت در حوزه صنعت ساختمـان، با تکیه بر تجــربه و دانش فنی کارشناسان خود، همواره شرکتی پیشرو در راستای ارتقا کیفی صنعت ساخت و ساز بوده است.

گروه پارسمان به عنوان مجموعه‌ای فنی و تخصصی در دو واحد پارسمان ‏

کوبیاکس ایران (مالک انحصــــــاری تکنولوژی کوبیاکس  در ایـران ) و  پارسمان شیمی  ساختمان ایجاد گردیده است.

 در راستای توسعه فعالیت گروه پارسمان و با تکیه بر مطالعات انجـام شده در بخش تحقیق و توسعه، واحد پارسمان شیمی ساختمان در سال 1394 با هدف ارتقــا کیفی صنعت ساخت و ساز تاسیس شد.

با توجه به نگاه دانش محور

 گروه پارسمـــــان، پارسمان شیمی ساختمان به عنوان واحدی فنی و مهندسی در حوزه 

محصولات شیمیایی مورد استفاده در صنعت ساختمــان فعالیت دارد.

پارسمان شیمی با تکیه بر تجربه و دانش از یک سو وارتبـاط مناسب با مراجع فنی و دانشگاهی و کشورهای پیشرفته و صاحب تکنولوژی از سویی دیگر، سعی در ارائه بهترین پاسخ به نیازهای این حوزه دارد.

رسالت اصلی فعالیت پارسمان شیمی ساختمان در سه بخش زیر خلاصه می‌گردد: 

1. شناسایی نیازها و مطالبات صنعت ساخت و ساز کشور در حوزه‌ی شیمی ساختمان
2. تامین و تولید محصولات با کیفیت شیمی ساختمان با تکیه بر بومی سازی تکنولوژی‌های روز دنیا 
3. ارائه مشاوره تخصصی و فنی با تکیه بر سال‌ها تجربه، دانش و ارتباط با مراجع معتبر علمی کشور

یکی از زمینه‎‌های اصلی فعالیت واحد پارسمان شیمی ساختمان، افزودنی‌های مــورد استفاده در تکنولوژی 

بتن می‌باشد.

پارسمان شیمی با بهره گیری از جدیدترین تکنیک ها و امکانات آزمایشگاهی روز دنیا اقــدام به تولید 

افزودنی های بتن اعم از محصولات 

ابر روان کننده ، فوق روان کننده ، 

روان کننده های نرمال و

 محصولات کنترل کننده زمان گیرش بتن نموده است.

پارسمان شیمی آمادگی دارد تا براساس نیاز ها و شرایط پروژه های اجرایی محصولات تخصصی تری را نیز تولید نماید تا جوابگوی نیازهای  صنعت ساخت و ساز بوده و رضایت حداکثری مصرف کنندگان را به همراه داشته باشد. 

گروه محصولات  

افزودنی‌های فوق کاهنده آب بتن پارسمـــان شیمی، شامــل نسل جدیــد 

فوق روان کننـده‌ها و ابرروان کننده ها بر پایه پلی‌کربوکسیلات است که به منظور استفـــــاده در شرایط دمـایی و اقلیم‌های مختلف آب و هـــوایی طبقه‌بندی و فرمـــــــوله شده‌اند.

محصــولات پارسمان شیمی که با کد فلوئنتیس ارائـه می‌شوند، قابل استفاده در رده‌های مقاومتی متوسط و بالای بتن بوده و منجر به افزایش کارایی بتن تازه می‌گــردد.

این محصولات به دلیل قابلیت بسیار بالا درکاهش مقدار آب و در نتیجه کاهش مقدار آب به سیمان، باعث افزایش مقاومت بتن شده و نفوذپذیری آن را در برابر عواملی نظیــر کلر و سولفات کاهش می‌دهد.

تنـــوع این دسته از محصولات به مجریان و استفاده کنندگان این فرصت را می‌دهد که با توجه به شرایطی دمایی و آب و هوایی، جزئیات و حجـم  پروژه مناسب‌ترین و بهینه‌ترین انتخاب را با پارسمان شیمی داشته باشند.

گروه محصولات دیرسخت شونده پارسمان شیمی با کنترل زمـــان گیرش و ایجـــــــاد کارایی موجب بهبود مشخصات مکانیکی بتن می‌شود. این محصـــول با ایجاد تاخیر کنتــــــرل شده درگیرش ملات و بتن و جلوگیــــــری از سفت شـــدگی آن سبب سهولت در بتنریزی و پرداخت سطوح می‌گردد.

استفــــاده از این محصول برای بتن‌ریــزی در شرایط دمایی گرم، بتن ریزی حجیم و حمل و یا نگهداری بتن تازه در زمان طــــولانی توصیه می‌شود. 

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر

وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین

وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق

بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.

.مواد فوق روان کننده از دهه 60 میلادی در آلمان و ژاپن بصورت تجاری رواج
داشتو در آمریکا از دهه 70 کاربرد آن در صنعتبتن رایج شد
. در آن سالها محصولات فشرده سولفوناته ، نفتالین و ملامین، تشکیل دهنده
فوق روان کننده ها بود
. در ابتدای دهه 80 مواد پایه پلیآکریلاتی عرضه شد
این مواد و پلی کربوکسیلات ها در کارگاهها نیز بصورت عملی بکار رفت.

مقدمه

در سالهای اخیر مشکلات کاربرد فوق روان کننده ها مانند نرخ افتاسلامپشدید
باعث شد تمایل زیادی به اضافه کردن این مواد در کارگاه )در پای کار( به بتن
به وجود آید و کاربرد این مواد بدین دلایل کاهشیابد
در سال 1978 در تحقیقات آزمایشگاهی، کاهشدوام در برابر Mather .هرچند
یخ زدن و آب شدن بتن حاوی این مواد را گزارشنمود اما به هرحال طیتحقیقات
آزمایشگاهی و کارگاهی ثابتشد که این بتن ها دوامی برابر با بتن های معمولی
دارند
.با این حال افت شدید اسلامپیک معضل جدی در برخی مخلوطهای بتنی بود
بنابراین عزم جدی برای معرفی و کاربرد محصولات جدید با کارآیی ماندگارتر
در طیزمان طولانی بوجود آمد.

.در دهه 80 میلادی فوق روان کننده هایی با افتاسلامپکم و با حفظکارآیی
تا 2 ساعته تولید شد
بدین ترتیبکاربرد آنها در هنگام ساختبتن رایج شد
معرفیشده G و دیرگیر F دونوع کاهنده آب قوی نرمال ASTM C . در 494
است
برای بتن های روان ASTMC .مشخصات فوق روان کننده ها در استاندارد 1017
ارائه شد II و دیرگیر I تحتعنوان نوع نرمال
.در استاندارد 2930 ایران نام آنها ذکر شده استو مخفف ندارد.

.اهداف کاربرد و اثرات فوق روان کننده ها / کاهنده های آب قوی
C و W و w⁄c الف: روان کنندگی و افزایشکارآیی با ثابتبودن
و روانی C با ثابتبودن w⁄c ب: کاهندگی آب و
با و روانی w⁄c پ: کاهندگی آب و کاهشمواد سیمانی با ثابتبودن
الفوب( ( C با ثابتبودن w⁄c ت: روان کنندگی و کاهندگی آب و
الفو پ( ( w⁄c ث: روان کنندگی و کاهندگی آب و مواد سیمانی با ثابتبودن
با ثابتبودن روانی )ب و پ( w⁄c ج: کاهندگی آب و مواد سیمانی و
الفو ب و پ( ( w⁄c چ: روان کنندگی ، کاهندگی آب و مواد سیمانی و

اثرات فوق روان کننده ها

1. روان کنندگی و افزایش کارآیی با ثابت بودن C و W و w⁄c
2. - صرفاً روانی بیشتر با افزایش جزئی در مقاومت و دوام و نفوذپذیری مشروط
3. بر اینکه هوازایی وجود نداشته باشد
4. - در صورت هوازایی ، مقاومت و دوام و نفوذناپذیر کاهشمی یابد
5. - افزایش در پتانسیل جداشدگی و آب انداختن بتن

اثرات کاربرد مواد

افزودنی بتن

کاهندگی آب وw⁄c با ثابت بودنC و روانی .
- افزایش مقاومت و دوام و نفوذناپذیری قابل توجه در بتن به دلیل کاهش
نسبت آب به سیمان
- کاهش پتانسیل جداشدگی و آب انداختن مشروط بر اینکه مصرف بیش
از حد نباشد.

w⁄c .روان کنندگی و کاهندگی آب و مواد سیمانی با ثابتبودن
- ایجاد روانی بیشتر ضمن کاهشگرمازایی و جمع شدگی بتن بدون تغییر محسوس
در مقاومتو دوام
- ایجاد پتانسیل زیاد در جداشدگی و آب انداختن به همراه ایجاد خشونتدر بتن

با ثابت بودن روانی w⁄c .کاهندگی آب و مواد سیمانی و
- افزایشمقاومتو دوام و نفوذناپذیری ضمن کاهشگرمازایی و جمع شدگی
- ایجاد خشونتدر بتن و عدم افزایشدر پتانسیل جداشدگی و آب انداختن
مشروط بر عدم مصرف بیشاز حدافزودنی

w⁄c .روان کنندگی ، کاهندگی آب و مواد سیمانی و
- ایجاد روانی به همراه افزایشمقاومت، دوام ونفوذ ناپذیری
کاهشگرمازایی وجمع شدگی
- افزایشپتانسیل جداشدگی وآب انداختن و ایجاد خشونتدر بتن
اثرات کاربرد مواد

ادامه مطلب

روان کننده ها در بتن به منظور دست یابی به یک یا چند مورد از موارد ذیل در بتن مورد استفاده قرار می گیرد.

1. کاهش نسبت آب به سیمان با حفظ کارایی و رسیدن به مقاومتی بالاتر
2. بالا بردن کارایی و سادگی بتن ریزی در قالب خصوصا در سازه های بتن آرمه با میلگرد فشرده و موقعیت های غیر قابل دسترس
3. کاهش مقدار سیمان مصرفی با حفظ کارایی و در نتیجه کاهش حرارت ناشی از هیدراتاسیون در بتن

روان کننده ها مطابق با آیین نامه ASTM C494-92 به سه نوع زیر تقسیم بندی می شود.

• نوع A: افزودنی کاهش دهنده ی آب (ماده افزودنی

  کندگیر کننده)

• نوع D: کاهش دهنده ی آب و کندگیر کننده
• نوع E:

  کاهش دهنده ی آب و تسریع کننده

مواد افزودنی نوع A در آیین نامه ASTM کاهش دهنده ی آب می باشد، اما اگر خاصیت کاهش دهندگی آب آن ها همراه با ایجاد تاخیر در گیرش باشد در گروه D قرار می گیرند و اگر خاصیت کاهش دهندگی آب همراه با تسریع در گیرش باشد در گروه E قرار میگیرد.

در استاندارد ملی ایران مواد افزودنی که بر روی چند خاصیت بتن تازه یا سخت شده اثر می گذارند و بیش از یک عملکرد مشخص را دارا باشد ماده افزودنی چند منظوره می نامد.

آیین نامه بتن ایران بیان می دارد که ماده افزودنی کاهنده آب به منظور تقلیل مقدار آب مصرفی در شرایط یکسان روانی بتن ، با افزایش روانی بتن در شرایط یکسان میزان آب مصرفی به کار می رود. این موارد به دو نوع کاهنده معمولی و کاهنده قوی آب تقسیم می شود.

آیین نامه بتن ایران بیان می دارد ماده افزودنی کندگیر کننده به منظور تاخیر انداختن گیرش بتن به کار می رود و به سه نوع کندگیر کننده، کندگیر کننده و کاهنده آب و کندگیر کننده و کاهنده قوی آب تقسیم می شود.

هدف از به کار بردن مواد افزودنی کاهش دهنده آب در بتن کاستن از مقدار نسبت آب به سیمان با حفظ روانی مورد نظر و یا افزایش روانی در یک نسبت آب به سیمان ثابت و افزایش مقاومت فشاری و کاهش خطراتی مانند آب انداختن بتن، جداشدگی ، افت ، خزش و … در بتن می باشد. مطابق با استاندارد ملی ایران ماده افزودنی کاهنده آب روان کننده ماده افزودنی است که بدون تغییر روانی ، مقدار آب مخلوط بتن را کاهش می دهد یا بدون تغییر در مقدار آب، اسلامپ و روانی را افزایش می دهد یا هر دو اثر را به طور همزمان ایجاد می کند.

به طور کلی مواد افزودنی کاهش دهنده آب بر روی انواع سیمان های پرتلند و همچنین سیمان های پر آلومین و یا سیمان های پوزولانی موثر هستند ولی تاثیر این مواد بر روی سیمان های گوناگون متفاوت است (بیشترین اثر بر روی سیمان پوزولانی دارد) میزان واقعی تاثیر هر ماده افزودنی کاهش دهنده ی آب به مقدار سیمان، مقدار آب، نوع و اندازه سنگدانه ها ، وجود پوزولان ها ، مواد حباب زا و دما بستگی دارد.

مطابق با آیین نامه بتن ایران کاهنده های معمولی (روان کننده ها) حداقل 5 درصد و کاهنده های قوی (فوق روان کننده ها) حداقل 12 درصد آب اختلاط بتن را در کارایی ثابت ، نسبت به بتن شاهد تقلیل می دهند. افزودنی های کاهنده معمولی می تواند کندگیر کننده و یا تسریع کننده باشد در حالی که افزودنی های کاهنده قوی آب معمولا عملکرد کندگیر کننده دارند. در بتن های ساخته شده با بعضی از افزودنی های کاهنده آب ، با وجود کاهش مقدار آب ، افزایش قابل توجه در میزان جمع شدگی خشک بتن قابل مشاهده است.

مقررات ملی ساختمان حداکثر میزان مصرف مواد افزودنی را 5 درصد وزنی سیمان تعیین کرده است. استفاده از کلرید کلسیم فقط در بتن بدون فولاد مجاز است و حداکثر مقدار مصرف آن 2 درصد وزنی سیمان است. در هر حال مواد افزودنی نباید بیشتر از مقداری که تولید کننده مشخص کرده است مصرف شوند.

هنگامی که بتنی با نسبت آب به سیمان پایین ساخته می شود چنانچه از روان کننده در این بتن استفاده نگردد بتنی با یکنواختی یکسان به دست نمی آید. زیرا اولا آب دارای کشش سطحی زیاد است و ثانیا ذرات سیمان تمایل به جمع شدگی و به هم پیوستن و تشکیل گلوله های سیمانی را دارند. برای رفع این مشکل استفاده از روان کننده ها در بتن بسیار کارساز خواهد بود.

عملکرد اینگونه مواد افزودنی در بتن به این صورت است که این مواد همراه با آب جذب سطح سیمان می شوند و در سطح مشترک دو فاز آمیخته نشدنی بار منفی ایجاد می نماید و نیروهای فیزیکی و شیمیایی موثر بر سطح مشترک را تغییر می دهند. این بار منفی ایجاد شده نیروی دافعه ای بین کلیه ذرات بتن ایجاد می نماید و موجب پراکنده شدن آن ها و باعث پخش و یکنواختی بیشتر بتن می گردد. در اثر این بار منفی ایجاد شده ، حباب های هوا نیز دفع شده و نمی توانند به ذرات سیمان بچسبند و این بار منفی ایجاد شده از ه شدگی که باعث محبوس شد قسمتی از آب بتن و متمرکز شدن بتن در یک محل می گردد جلوگیری می نماید در نتیجه به علت پخش شدن یکنواخت سیمان مساحت سطح سیمان را که می تواند در مقاومت شرکت کند افزایش می یابد و از طرف دیگر به علت عدم محبوس شدن آب در بین ذرات سیمان ، آب موجود برای هیدراتاسیون افزایش می یابد.

علاوه بر مطالب فوق که باعث یکنواختی بیشتر بتن می گردد بار الکتریسیته ساکن ایجاد شده سبب می شود که در اطراف هر ذره سیمان قشری از مولکول های جهت داده شده آب ، که از نزدیک شدن ذرات به یکدیگر جلوگیری می نماید تشکیل گردد. بنابراین ذات قابلیت تحرک بیشتری پیدا می کنند و روانی افزایش می یابد از طرف دیگر به علت پخش شدن یکنواخت ذرات سیمان در بتن مساحت سطح بیشتری از ذرات سیمان هیدراته شده و در کسب مقاومت شرکت خواهد کرد و بنابراین هیدراتاسیون با روند سریع تری (نسبت به بدتن بدون افزودنی) پیشرفت می نماید.

روان کننده ها در بازار به نام پلاستی سایزر نامیده می شوند.

میزان تاثیر مواد افزودنی در رابطه با مقاومت ، به میزان قابل ملاحظه ای با ترکیبات سیمان تغییر می کند. بیشترین تاثیر وقتی است که سیمان حاوی قلیایی کم و با مقدار کم C3A باشد بنابراین مواد افزودنی کاهش دهنده ی آب در بتن هایی که با سیمان های پوزولانی ساخته می شوند عملکرد بهتری نسبت به سیمان های پرتلند (پرتلند نوع 1 الی 5) از خود نشان می دهند.

در حالی که ازدیاد مصرف مواد افزودنی کاهش دهنده ی آب کارایی را افزایش می دهد باعث تاخیر قابل ملاحظه ای در گیرش می گردد ولی این تاخیر در گیرش باعث کاهش مقاومت دراز مدت بتن نمی گردد.

ماده اولیه روان کننده نوع D به دو گروه اصلی تقسیم می گردند.

• اسیدهای لیگنوسولفونیک و نمک های آن
• اسیدهای هیدروکسی کربوکسیلیک و نمک های آن

مشتقات این مواد به عنوان کندگیر کننده عمل نمی نمایند و حتی ممکن است رفتار تسریع کنندگی نیز داشته باشند بنابراین اینگونه مشتقات برای مواد افزودنی کاهش دهنده ی آب از نوع A و E به کار برده می شود.

در مواقعی که پایه اصلی مواد افزودنی کاهش دهنده ی آب در مبنای لینگوسولفونات باشد می تواند تاثیراتی بر هوازایی بتن داشته باشد این مسئله از دو نظر اهمیت دارد:

1. از آن جایی که این امر باعث کاهش مقاومت بتن می گردد باید با افزودن مقدار کمی از یک افزودنی کاهنده ی هوا مانند تری بوتیل فسفات مقدار حباب زایی بتن را کنترل نمود.
2. از طرف دیگر حباب های هوا تولید شده کارایی بتن را بهبود می بخشد. مواد افزودنی کاهش دهنده ی آب که دارای پایه لیگنوسولفونات هستند خطر جمع شدگی بتن را افزایش می دهد اما دیگر مواد افزودنی این خطر را ندارند.

حداکثر نسبت آب به سیمان 0.6 است.

.
️بتن مصرفی برای پمپاژ باید دارای روانی متوسط تا زیاد باشد.

.
️بتنی که پمپاژ می شود می بایست روان تر از بتن معمولی باشد تا از مسدود شدن لوله ها جلوگیری شود. به منظور آنکه نسبت آب به سیمان از حد مجاز بالاتر نرود، برای تامین روانی می بایست از مواد افزودنی مناسب نظیر فوق روان کننده ها استفاده شود.

.
️عیار سیمان مصرفی 350 - 400 کیلوگرم بر مترمکعب باشد تا چسبندگی کافی بین اجزای بتن برقرار شود.

.
️اسلامپ بتن بین 40 - 100 میلیمتر باشد.

.
️در این گونه بتن ها استفاده از دانه بندی پیوسته با حداکثر اندازه 37.5 میلیمتر و همچنین مقدار کافی ریزدانه ضروری است.

 سنگدانه ها و آب که به صورت پودر یا مایع، به عنوان یکی از مواد تشکیل دهنده بتن و برای اصلاح خواص بتن، کمی قبل از اختلاط یا در حین اختلاط به بتن افزوده می شوند.
.

افزودنی های بتن برای افزایش کاربرد، اصلاح، نگهداری، کاهش هزینه ها و دگرگون کردن بعضی ویژگی های بتن مورد استفاده قرار می گیرند.
.
افزودنی های بتن موجب صرفه جویی در هزینه های گوناگون به صورت مستقیم و غیرمستقیم می گردند‌. از جمله صرفه جویی های مربوط به

افزودنی های بتن می توان به کاهش مقدار سیمان و آب، کاهش زمان انجام فرآیند، افزایش مقاومت های مکانیکی، اطمینان از یکدستی تولید و کاهش هزینه های سرمایه گذاری، کاهش استهلاک تجهیزات و ماشین آلات و . اشاره کرد.